بخشیدن ایجاد خلاء میکند:

یکی از راههای ایجاد خلا بخشودن دیگران است.
گاهی اوقات ما فکر می کنیم با بخشودن دیگران احیانا به کسی لطف کرده ایم
اما ابدا چنین نیست.
بخشیدن اول از همه لطفی است که ما به خودمان می کنیم تا میدان ذهنی مان خالی شود
... برای پذیرش چیز های خوب
اگر کسی دوستش را یا پدر و مادرش را ؛ همکاری را که به او خیانت کرده نمی بخشد و ...
آن ها را در میدان ذهنی خودش قرار می دهد و با این کار آن ها را چاقتر و چاقتر می کند تا میدان ذهنی اش را فراگیرند و
امکان جذبش کم شود.
با بخشیدن دیگران ما به خودمان بزرگترین لطف را کرده ایم.
اما لزوما بخشیدن به معنای برقراری ارتباط دوباره نیست. این بدان معنا نیست که او را ببخشید و باز با او همان وسعت ارتباط را برقرار کنید تا مجددا به شما لطمه بزند.
بخشودن بیش از هر چیز یک فرآیند ذهنی و درونی است ،
برای ایجاد خلا و جذب موهبتهای درونی بیشتر و افزونتر...